Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Μάης

οχλοκρατικό εδώλιο του αντί-Εγώ

γυμνώνομαι
κι ο παραστάτης υψώνεται
το νερό τρέχει σε δύο σημεία
μέσα από την παλάμη μου

τυφλώνομαι
κι οι στάλες στεγνώνουνε
τα σημάδια ώριμα απαγγέλλουν
πάνω από τον ώμο μου

καταριέμαι
κι οι κενές διαθήκες πετάγονται
τα λίγα ψίχουλα φτεροκόπησαν
κάτω από τα πόδια μου

αντιγράφομαι
κι ο μολυβένιος στρατηγός φέρνεται
τις καλές ειδήσεις φτεριάζουν
ξοπίσω από την παρηγοριά μου

βουλιάζω
κι οι φαιδρές ράβδοι αντιστέκονται
τα εφημεριδένια αλλοτινά καραβάκια
κυματίζουν πάνω στις λάσπες

σαλεύω
κι οι νέοι μόνοι κόβονται
τα αλλαγμένα πράσινα σεντόνια
κομμένα στα χέρια και στις ρόδες

13.V.13

υποταγή

όλη η ζωή
μια διαδρομή πάνω σε πετραδάκια
πετάγονται επάνω
σχεδόν μέχρι τα μάτια
και σκύβω
να θυμηθώ
ήμουν κάποτε ο βράχος
κι έσπασα σε στρόγγυλα κομματάκια
τα μάσησα
και με αμφισβήτηση
έφτιαξα τα θρύψαλα της κλεψύδρας
στάθηκαν στο λαιμό
μία γραμμή με χωρίζει
στη μέση
από το πριν και το μετά
και μαζεύω τα στρόγγυλα των δακρίων μου

28.V.13
σοφή αναγκαιότητα

Μίλα σε μένα για τον φόβο σου
Γίνε δολοφόνος
Άρπαξε το μαχαίρι
που ειδώθηκε
Λαχτάρα να σοφιστείς χρήση
Σκότωσε αυτό που κρύφτηκε
στα χείλη, στα χέρια,
χίλια χέρια
και μια νότα
αίμα
Θύμωσε με αυτό που
Σκέφτεσαι
Ευχαρίστησε αυτό που
Έρχεται
και
Χάνεσαι
αλλά δεν
Φοβάσαι
Παραμελείς κι
Ακούς εμένα να φοβάμαι

30.V.13
,1415

υΠάρχουν Παραμύθια
χωρίς τέλος, αρχή
συνεχίζουν
γιατί
υΠάρχουν Παραμύθια
φτιαγμένα
με Πόθο για το τίΠοτα
της ημέρας
τριών Πεσμένων λεΠτών

30.V.13


τριάντα επτά αναπνοές
και λίγο ακόμα
ξέρεις, να πέσει το φτερό
γκρι και λευκό
κι ας βρέξει
κατόπιν σε ξύλινο πίνακα
με καρφίτσες
τροχιά αγιάτρευτη,
γεμάτη
αρματωμένες εκπνοές
λιγότερες που έρχονται
περσότερες σαν φεύγουν

31.V.13